Η Σταυρούλα Καρύδη έχασε τον 32χρονο γυιό της στα Τέμπη. ήταν ο δεύτερος μηχανοδηγός και γεμάτη οργή λέει: “Ενώ είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε εύφλεκτο υλικό προσπαθούν να βγάλουν τον γιό μου λαθρέμπορο. Που; Στην τηλεόραση όπου δεν μιλάνε καθόλου για τις απόλυτες αποδείξεις αλλά συνεχίζουν να ψάχνουν που μπορεί να μετέφερε τέτοιο υλικό”. Η ίδια φωνάζει ότι:
– Η εμπορική αμαξοστοιχία έχει ελεγχθεί ήδη εξονυχιστικά. ( Από πέντε υπαλλήλους που ανέβηκαν στο τρένο).
– Οι μηχανές των αμαξοστοιχιών δεν είχαν ελεγχθεί, διότι οι μηχανές δεν κάηκαν. Τα σώματα των παιδιών είναι τα μόνα άκαυτα, άκαπνα, ακέραια.
– Στην αρχή προσπάθησαν να φορτώσουν το εύφλεκτο φορτίο πίσω από την τρίτη φορτάμαξα. Όταν απορρίφθηκε αυτό το σενάριο μετά από το βίντεο στην Λεπτοκαριά, το ανέβασαν πάνω στις λαμαρίνες. Μετά πίσω από τον μηχανοδηγό σε μπιτόνια.
Ακούστε τώρα την ΚΡΑΥΓΗ της μάνας: “Πενθώ το παιδί μου και πρέπει να ακούω στην τηλεόρασή ότι μετέφερε για χαρτζιλίκι παράνομο φορτίο. Σπούδαζα ένα παιδί 20 χρόνια και τώρα προσπαθώ να διαφυλάξω την μετά θάνατον υστεροφημία του από τα παιχνίδια που παίζονται”.
Ποιοι είναι πίσω από την χυδαιότητα του ανύπαρκτου ξυλόλιου; Κατά σειράν, Βελόπουλος, Κωνστανοπούλου, Ανδρουλάκης, Φάμελλος και φυσικά το μεγαλύτερο μέρος του παρακμιακού ελληνικού Τύπου που αντί να υπερασπίζεται την αλήθεια και να καταπολεμά το ψεύδος κάνει το αντίθετο: Υπερπροβάλλει και συνδημιουργεί ψέματα, παραπλανώντας τον απλό ανυπεράσπιστο πολίτη, που στο τέλος τα έχει πιστέψει όλα.
Υπάρχει μια ευρεία ανηθικότητα στην δημόσια ζωή της χώρας όπου κυριαρχεί η απόλυτη αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, Ουδείς ενδιαφέρεται αν διασύρονται δικαστικοί, αν μηνύονται άδικα στελέχη του ΟΣΕ, αν αυτή η μάνα είναι στόχος χωρίς αιτία. Η κατάσταση ποτέ δεν ήταν τόσο ζοφερή στην Ελλάδα. Ή μήπως πάντα έτσι ήταν;
